راه حل بدحجابی چیست ؟

باسلام

راه حل بد حجابی چیست؟ آیا می توان یک راه حل جامع بیان کرد ؟

چرا برای این امر برنامه ریزی مدونی وجود ندارد ؟

در ميان دختران و زنان بدحجاب مهم ترين ويژگى طيف بودن آنان است. از آن رو كه در ميان آن ها از كسانى كه اعتقادى به دين ندارند تا آن ها كه حتى اعمال مستحبى روزانه شان را ترك نمى كنند نيز پيدا مى شود و اين طيف بودن يعنى اين كه همه را نه مى شود به يك چوب راند و نه مى شود نسخه واحدى برايشان پيچاند و اين مشكل اصلى طرح ها و موضوعاتى مثل ساماندهى مد و لباس، ماهواره، وضعيت فعلى تلويزيون ايران، موسيقى پاپ و طرح هاى جايگزينى از اين قبيل است.
بله براى آن تعداد از دخترانى كه مشكل بدحجابى ندارند و جامعه از شل حجابى آنان رنج مى برد يعنى آن هايى كه اعتقادشان را به حجاب از دست نداده اند، اما گمان مى كنند اگر در جامعه با اين وضعيت نگردند متهم به عقب ماندگى و... خواهند شد شايد مدل هاى مختلف لباس جوابگوى نياز آنان باشد و براى كسانى كه ماهواره را به دليل برنامه هاى جذابش نگاه مى كنند و مسايل غيراخلاقى برايشان جذابيتى ندارد! شايد ساخت مشابه هاى وطنى چند ساعتى آنان را از برنامه هاى ماهواره دور كند، اما هم براى اين گروه و هم براى آنانى كه احكام دينى اهميتش را از دست داده است بدون ترديد مهم ترين راهكار تقويت ايمان دينى است. مساله اى كه در اين لقمه به دور سر چرخاندن ها گويا اصلاً به چشم نيامده و يا براى بيان آن تعارف و ملاحظاتى وجود دارد. يا شايد واقعاً فكر مى شود كسى كه لباس ملى پوشيده است به صرف پوشيدن اين لباس روسرى اش عقب تر نمى رود كه البته با شناختى كه وجود دارد طراحان اين طرح خوشبختانه به اين مساله اعتقادى ندارند.
تقويت ايمان دينى
در قسمت اول اين مقاله هم گفته شد كه دستور اصلى در اين زمينه نه سخنرانى است نه نصيحت و پند كه تبليغ عملى است و اين تبليغ عملى علاوه بر بحث رسانه اى اش كه به آن پرداخته شد عملكرد مومنين و يا بهتر آنان كه ادعاى ايمان دارند در متن جامعه است كه در جامعه امروز ايران معضلى شده است اساسى تر از معضل اول.
جوانان مذهبى البته به نسبت حضورشان در تركيب جامعه در سطوح عالى مثل برترين هاى دانشگاهى و تحصيلات تكميلى موفق نشان داده اند، اما متاسفانه درصد زيادى از آنان هنوز نه انتظارات دين را برآورده ساخته اند و نه انتظارات نظامى كه بر پايه هاى دينى تشكيل شده است.
براى اينان، نسبتشان با جمهورى اسلامى مبهم مانده و تعريف نشده است. جمله معروف امام(ره) كه حفظ اين نظام اوجب الواجبات است را خيلى هايشان نه شنيده اند و نه درك كرده اند واجب ترين واجب ها يعنى نه تنها از مستحبات كه گويا امروزه اهميتش بيشتر از واجبات شده واجب تر بلكه از مسايلى همچون نماز كه از آن به ستون دين ياد شده و عبادات مهم ديگر نيز مهمتر، كه اگر اين نظام فعلى نبود همين ها را هم با ترس و لرز بايد انجام مى داديم، اما براى برخى اين نظام اسلامى است كه حقى بر گردن ما دارد و نه برعكس آن.
اين تفكر اشتباه بايد توسط سردمداران فكرى جريانات مذهبى كه انصافاً با اين كه تعدادشان زياد نيست، اما اصل را خوب بر فرع ترجيح داده اند از ذهن اين جوانان دور ريخته شود.
جوانان مومن پرچمداران دينند و تعجبى ندارد كه ديگر جوانان به جاى مطالعه در زندگى بزرگان دينى در كتب سنگين و اغلب غيرقابل درك اين ها را در دور و برشان به عنوان نماد دين باور كنند و نماد اگر منعكس كننده واقعى آنچه نمادش گشته نباشد ضربه اصلى را به آن خواهد زد.
دين، دين زندگى است
مساله مهم تصويرى است كه از دين در ذهن برخى جوانان ايرانى از جمله همين جوانان موضوع بحث يعنى بدحجاب ها شكل گرفته. تصويرى كه مبناى آن «كار نقد و مزد نسيه» است يا همان بحث قديمى كه در دنيا فقط بايد كاشت و آخرت است كه مى توانى كشته خود را برداشت كنى. تفكرى كه اتفاقاً توسط رسانه هاى اصلى كشور دايماً تنور آن گرم مى شود و در كتاب هاى دينى مدارس پايه و اساس آموزش دين گشته.
تفكرى كه اگر نگوييم برخلاف آموزه هاى اصيل اسلامى است كه لااقل بخش مهمى از آن حذف گشته.
درست است كه اينجا قرار بر كاشتن است، اما برداشت آن هم در آن دنيا است و هم در اين دنيا، لذتى كه جوان متدين از عمل به دستورات دين در زندگى اش مى برد صدها جوان بى ايمان از آن محرومند.
آسودگى و آرامشى كه مكاتب دست ساز بشرى و اخيراً معنويت هاى بدون دين از آن دم مى زنند بيشتر از آن ها اسلام است كه آن را فرياد مى كند، اما براى برخى از جوانان ايرانى امروز اين مساله روشن نيست.
او دينى را مى خواهد كه هم با آن زندگى كند و هم با آن بميرد، اما ما به او دينى را داده ايم كه فقط بخش دوم را ارضا كند. او فكر مى كند بايد اين جا در اوج جوانى اش به جان كندن مشغول شود و از خيلى چيزها دست بكشد تا شايد در جايى كه نديده و فقط شنيده مزد زحماتش را بدهند.
در حالى كه اگر برنامه زندگى اش را بر طبق دين بچيند اولاً به همان چيزى كه فقط شنيده يقين پيدا مى كند و ثانياً در همين دنيا لذات ديندارى اش را خواهد چشيد. مهم اين است كه اولين گام را براى ورود به اين مسير بردارد؛ گامى كه بدون تصحيح برداشت اشتباهش از دين برداشته نخواهد شد.
توليد علم راه حل بدحجابى!
آن كسى كه اولين بار از توليد علم گفت و گفت كه رسيدن به سعادت كشور از اين مسير مى گذرد خوب فهميده بود كه دست روى چه موضوع مهم و سرنوشت سازى گذاشته است. مساله واقعاً چيست؟ چرا در دنياى فعلى فرهنگ مثلاً كشور پرو در جهان مطرح نيست؟ چرا خيلى از مردم به جاى تقليد از فرهنگ غربى به تقليد از فرهنگ هاى اتفاقاً جالب آفريقايى نمى پردازند و در حقيقت غرب و امريكا نان چه چيزى را دارند مى خورند؟ اين قضيه دقيقاً برمى گردد به بحث قبلى يعنى دين براى زندگى.
مردم كشورهاى مختلف در حال حاضر دنبال اين هستند كه اولاً چه تفكرى برايشان زندگى را به ارمغان مى آورد و دوماً چه تفكرى برايشان غرور و افتخار و برترى را به ارمغان مى آورد. خلاصه اش اين مى شود كه اگر كشورى در دنيا بتواند حرف اول را بزند مردم آن كشور به سراغ ايدئولوژى مى روند كه براساس آن كشورشان در جهان صاحب جايگاه برتر شده و سعى در پيروى از آن ايدئولوژى را دارند.
جوان امروز ايرانى اگر ببيند كشورش در ميان غول هاى دنيا و حتى برتر از آن ها ايستاده هيچ گاه به سراغ فرهنگ كشورى نمى رود كه پايين تر از كشور خودش قرار دارد و به تبع آن از نظام و حكومتش احساس رضايت و از آنچه كه اين نظام بر پايه آن بنا شده استقبال مى كند. اين جايگاه امروز به دست نمى آيد مگر با عبور از مسير توليد علم و فناورى و اين كه ابرقدرت هاى علمى دنيا ابرقدرت هاى فرهنگى هم شده اند ناشى از همين نكته است اين جنبش علمى بايد به وجود آيد و اين همان تبليغ عملى است كه اشاره شد.
البته اين مساله به هيچ عنوان نافى تلاش در عرصه هاى ديگر نيست. هنر هنوز پاشنه آشيل مجامع مذهبى در تبليغ دين است، مظاهر دينى در كشور بايد رنگ تازه اى بگيرند، امربه معروف و نهى از منكر بايد از حالت سطحى خارج شود و خلاقيت بيشترى در آن به كار رود و مسايل ديگرى كه به برخى از آن ها اشاره شد و برخى ديگر نه اما شايد حالا بهتر بفهميم چرا وقتى از رهبر انقلاب پرسيده شد وظايف يك جوان را بگوييد تحصيل را مقدم بر تهذيب آوردند.