قهرمانان می میرند، پهلوانان هرگز

معمولاً تا اسم پهلوان میاد اکثر ماها ذهنمون میره سمت سریال جذاب دهه هفتاد پهلوانان نمی میرند. یا بعضی ها یاد پوریای ولی یا تختی و ... می افتند. افرادی که  برای پهلوان بودن از «من» بودن گذشتن، با غیرت بودن، دست افتاده رو می گرفتن، بر نفس خودشون پیروز بودن و ....

متأسفانه امروزه بجای تربیت ورزشکار پهلوان همه به فکر پرورش ورزشکار قهرمان هستند. کسی که فقط بتونه مدال بدست بیاره و اصلاً هم مهم نیست منش پهلوانی داشته باشه یا نه. چون برای پهلوان بودن همیشه نباید پیروز شد گاهی هم باید باخت تا به پیروزی رسید.

توی دوران معاصر هم میشه پهلوان هایی رو پیدا کرد مثل اون پهلوان هایی که 8 سال از همه چیزشون بخاطر دین و ناموس گذشتند و رفتند جلوی گلوله دشمن ایستادن تا یوقت دست اجنوی به ناموس این کشور نیفته. خیلی هاشون توی ورزش قبلاً قهرمان بودن و بعد به پهلوانی رسیدند.

یا شادروان روح الله داداشی که غیرتش اجازه نداد یه دختر جوراب فروش ترک تحصیل کنه و خدایی نکرده بخاطر مخارج زندگیش دست به هر کاری بزنه و تا سال دوم دانشگاه تمام مخارج تحصیل اون دختر رو داد و بعدش هم به اون شکل ناجوانمردانه کشته شد. تازه این ماجرا بعد کشته شدن روح الله به گوش خانوادش رسید و تا اون موقع هیچکس خبر نداشت.

حالا توی کشور اسلامی هستند عده ای که واقعاً برای ما حکم قهرمان رو دارند اما تا پهلوانی راه بسیار درازی رو باید طی کنند. خدایی نکرده نمیخوایم ارزش کارهای خوب اون هارو نادیده بگیریم اما جلب توجه به هر روشی دور از منش پهلوانی و قهرمانی هست. عزیزانی که برای جلب توجه متأسفانه پشت به غیرت کردند و با ناموس بدحجابشون عکس های یادگاری می گیرند و در اینترنت پخش می کنن.

اما بنازم به غیرت داور اجنبی کره ای که شاید اصلاً از اسلام هم چیزی ندونه ولی در بازی کبدی بانوان ایران مقابل هند، در یک صحنه هندی ها بازیکن ایران را از زمین بیرون انداختند. این اتفاق باعث شد تا مقنعه بانوی ایرانی از سرش خارج بشه. در همین لحظه داور کره ای بازی در حرکتی جالب کت خودش را در آورد و روی سر بازیکن ایران انداخت تا او به کمک بازیکنان هندی مقنعه اش را سرش کنه.

پ,ن : ای کاش مسئولین کشورمون از اون داور کره ای تقدیر می کرند اما حیف که ....