باز هم جمعه ای آمد و رفت و تو نیامدی
بازهم غروب شد و یاد دلتنگی هایمان افتادیم
یاد فراق ،جدایی
حقیقت را بگویم بعد از هزار و چندصد سال دیگر باورمان شده مانند باورهای طعنه زنندگان
داریم باور میکنیم افسانه ای
اما چه کنیم بذر امید را خود خدا در دلمان کاشت ....
وهمچنان امیدوار که بیایی و صدای اناالمهدی تو تمام جهان را پرکند
اللهم عجل لولیک الفرج