پوشش زنان ایرانی در آینده ای نزدیک

دوران نوجوانی و سفرهایی که به تهران می نمودم را به یاد می آورم آن روزها زنان خیابان های شهر گیسوان خود را وسیله زینت و تبرج خود نموده بودند و دیدگان را به سمت خود جذب می کردند و من هم که از خانواده ای مذهبی بودم جز آه کشیدن و اظهار تأسف کاری از دستم بر نمی آمد. سال های بعد که به تهران می آمدم گویا هر روز بد تر از دیروز میشد، شلوارهای کوتاه نماد تمدن و خیابان ها جولانگاه زنانی شده بود که هر لحظه جامعه را به سمت عریانی سوق می دادند…

چه زود دوران جوانی می رسد و سرنوشت تحصیل در این شهر غریب را رقم میزند سال های ابتدایی دانشگاه تفریحم خلاصه شده بود به حضور در مسجد و درس خواندن و نامأنوس تر از هرچیزی خیابان ها و کوچه پس کوچه های شهر!

هنوز آن روز را فراموش نمی کنم که در خیابان کنار کیوسک تلفن بعد از اتمام صحبت با خانواده و حرکت به سمت دانشگاه متوجه صدای دختر بزک کرده ای شدم که مرا برادر خود خواند و کارت اعتباریم را تقاضا کرد من هم که قیافه او را دیدم با بی محلی به حرکتم ادامه دادم و این جا بود که چیزی جز ناسزاهای او نصیبم نگردید، نمی دانم شاید هم ادب حکم می کرد که بایستم اما…

آن زمان هم با سکوت و مشغولیت به درس گذشت وچه می دانستم که تقدیرم ماندن و تأهل در پایتخت است.

حال دیگر تهران پرشده از باربی های خوش خط و خال، دولت ها یکی پس از دیگری آمده اند و رفته اند چه اصلاح طلب چه اصول گرا، بماند که آن روزها می گفتند فلان دولت آمد حجاب تعطیل می شود بعد هم گفتند آن دیگری آمد اوضاع حجاب درست می شود، دیگر چشمم آب نمی خورد که با آمدن کسی جز مهدی فاطمه (عج) حیا و عفت فاطمی بر سر زمینمان حکم فرما گردد.

این روزها دیگر دارد عادی می شود که زنان با لباس های آستین کوتاه و مانتوهای چاک دار به کوچه و خیابان راه پیدا کنند.

در نهایت حربه جدید دشمن که زیرکانه این بار اندام زنان ایرانی را هدف گرفته، پوششی است به نام (ساپورت) البته شرمم می شود بگویم پوشش!!! نمی دانم بعضی ها چگونه این جرأت را به خود داده اند، همانطور که در مراسم های عروسی و در برابر محارم خود ظاهر می شدند اکنون خود را بزک کرده و به خیابان ها و پاساژها نفوذ کنند.

جالب اینجاست که با کمترین تأملی می توان گامهای آرام ابلیس در ترویج اباحه گری و عریانی را فهمید. تغییر نام جوراب شلواری زنانه به ساپورت، هماهنگی ورود و تولید بیشمار آن در کشور، مسلح شدن مانکن های پشت ویترین و مانکن های انسانی خیابان گرد به آن، سایت های پرشده از فروش مدل های رنگارنگ ساپورت بدون کوچکترین تذکر و در آخر تبلیغ های زیرکانه آن در شبکه های ماهواره ای أعم از کنسرت گوگوش (طبق مطالعات اینترنتی) که با سیاست هر چه تمام تر با آنکه می توانند زنان را با پاهای عریان به صحنه بیاورند اما از ساپورت استفاده می کنند.

اما باید بانهایت تأسف گفت این بعضی از زنان ساده اندیش هستند که بدون اندکی درنگ و دقت در نقشه های شوم دشمنان این مرز و بوم شخصیت و حیای خود را بازیچه دست آن ها کرده اند.

دیگر وقت آن رسیده که سکوتم را بشکنم و در این جنگ نرم با سلاح قلم بر دشمن خاصم یورش برم تا شاید بعضی از مسئولین در خواب مانده و بعضی از علما و روحانیونی که احیانأ از تأثیر کلامشان اطمینان ندارند این نوشته ها را دیده و به جنب و جوش بیفتند، هر چند شاید آن ها هنوز هم از بحث و پیگیری این مسائل خجالت می کشند و سطح آن را پایین تر از سطح علمی و معنوی خود می بینند. حال آنکه همین بعضی ها هنوز نمی دانند ساپورت چیست، چه شکلی دارد و چه کسانی آن را پوشیده اند.

دیگر شاید وقت آن رسیده باشد که ندایی بگوید: (الیوم استعمال ساپورت در حکم محاربه با امام زمان عج) تا بد خواهان نظام اسلامی ایران حیا و غیرت زنان و مردانی را حس کنند که حاضرند خون رنگینشان را فدا کنند.

و روباه صفتان چه حیله گرانه نقشه راه کشیده اند:

1. موهای بیرون افتاده از پس و پیش

2. روسری های کوتاه آب رفته

3. شلوارهای سوراخ سوراخ و کوتاه شده

4. مانتوهای اندامی و چاک خورده

5. لباس هایی با دکمه های روی آستین جهت سهولت برای بالا زدن

6. ساپورت

7. هدف بعدی دشمنان!!! خدا نکند که عریانی کامل اندام باشد.

به امید آن روز که مسئولین، علما و دلسوزان این نظام با ذره بین قوی تری سیاست های زیرکانه دشمن را نظاره گر بوده و سازنده سدهای مستحکم در برابر نفوذ صفات رذیله باشند.

(رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي يَفْقَهُوا قَوْلِي)…