عفاف و حجاب در آخر الزّمان

عقیده به آخر الزّمان و ظهور منجی، در تمام آیین ها وجود دارد حتّی در بعضی آیین های غیر الهی مانند بودایی و برهمایی! این

موضوع بیانگر این است که انسان از همان ابتدای تاریخ، با توجه به تمایل نفسانی که به پیروی از شیطان و سرپیچی از امر خداوند دارد،

پیش بینی می کرده که باالخره روزی به بن بست خواهد رسید و جامعه بشری آن قدر به انحراف خواهد رفت که برای خود بشریّت هم

قابل تحمّل نباشد. مشکل آن قدر بزرگ و پیچیده خواهد شد که با عقل و مدیریت انسان های معمولی و نظریّه ها و تئوری های این و

آن، قابل حل نباشد. نیاز باشد به نیرویی فراطبیعی و مدیریت فردی متفاوت همراه با برنامه ای منسجم و محکم و فراگیر (که همان اجرای

کامل احکام الهی بر مبنای حقیقت قرآن کریم است)

در آیین اسالم ناب محمدی هم که آخرین آیین و آیین آخرالزّمان است، آن قدر مردم از مبانی و ارزش های دین خود فاصله می گیرند که وقتی امام زمان

ظهور می کند و می خواهد همین اسالم فراموش شده را احیا کند و قرآن لب طاقچه را به متن جامعه بیاورد، مردم گمان می کنند که ایشان، آیین تازه ای آورده اند! در دعای عهد نیز برای امام زمان این تعبیر به کار رفته: 

مُجَدِّداً لِما عُطِّلَ مِن أحکامِ کِتابِک

یعنی :نوکننده ی آنچه تعطیل مانده از احکام قرآن

از ابتدای غیبت کبری تا کنون، مردم هر زمانی خود را در آخرالزّمان می دیده اند و منتظر ظهور بوده اند. امّا حقیقت این

است که آنچه در یکی دو دهه ی اخیر و به ویژه در سال های اخیر اتّفاق افتاده و در حال گسترش شدید است، با هر دوره

ای از تاریخ متفاوت است. آنچه در نسل های اخیر می بینیم به هیچ عنوان برای نسل های قبل، پذیرفتنی و قابل هضم

نیست. رشد ضد ارزش ها و تحقیر ارزش ها در جامعه ی امروز با هیچ دوره ای از تاریخ بشر قابل مقایسه نیست و این

چنین به نظر می رسد که جامعه ی بشری دارد به بن بست می رسد و این گره کور نیازمند دستانی تواناست با تواناییِ

متفاوت!

در همین جامعه ای که حتّی یک مزاحمت زبانی برای ناموس مردم، باعث دعواهای شدید قبیله ای می شد و همه ی مردم یک روستا

یا یک محلّه نسبت به آن به خروش می آمدند، اکنون آن چنان قُبح مسایل ناموسی ریخته، که بعضی از دختران حتّی در سنین نوجوانی

به روابط نامشروع خود افتخار می کنند و هم کالسی های سالم خود را مسخره می کنند! پدر و مادرهای آن ها نیز، نسبت به روابط

حرام فرزندانشان، هم مطّلع اند و هم بی تفاوت! دیگر نه از این موضوع، احساس شرم و بی آبرویی می کنند و نه نسبت به

آن احساس مسؤولیّت می کنند. امتیاز عاقّ والدین هم که اسلام (برای چنین مواردی) به پدر و مادر داده بود، گویا در جهت

حمایت از این فرزندان کثیف و مقابله با خداوند بزرگ، برای همیشه فراموش شده است! 

بی تفاوتی پدر و مادر نسبت به تربیت دینی فرزندان، بی حجابی و بی عفّتی زن و مرد، جلوه گری در برابر نامحرم،

شکسته شدن حریم زن و مرد و رواج روابط نامشروع، اوج گیری مفاسد اخالقی مانند زنا، شیوع شرابخواری، افزایش

چشمگیر طالق و... از نشانه های بارز آخرالزّمان است که در احادیث و روایات بسیاری به آن پرداخته شده و ما در این جا به

گوشه هایی از آن اشاره می کنیم. امیدواریم که ما و شما خواننده ی عزیز (خدای نکرده) جزء کسانی نباشیم که عامل به وجود آمدن این

نشانه ها هستند (یعنی تجهیز کننده ی سپاه دشمنان امام زمان (عج) نباشیم)و نسبت به آنچه پیش می آید، بی تفاوت هم نباشیم، مانند

کوفیانی که هر چند به لشکر یزید نپیوستند امّا در خانه نشستند تا آنچه به سر امام حسین (ع) و خاندانش نباید می آمد، آمد. همان

هایی که خودمان در زیارت عاشورا لعنشان می کنیم 

وَ لَعَنَ اهللُ اُمَّةً سَمِعَت بِذلِکَ وَ رَضيَت بِهِ

و امّا نشانه های آخرالزّمان:

1-رسول خدا فرمود: زمانی می رسد که صورت ها صورت انسانی است و دل ها، دل های شیاطین است. مثل گرگ های ضرر

رساننده، خون ریزند. کارهای بدی که از آن ها سر می زند اگر نهی کنی قبول نمی کنند ... مؤمن بین آن ها ضعیف، و فاسق با شرافت

ست. بچّه های آن ها خبیث النّفس و بد اخالق و شرورند. زن های آن ها از فرط بدجنسی و خباثت و مکر و حیله، خسته کننده اند. بزرگ های آن ها امر به معروف و نهی از منکر نمی کنند... (جامع الاخبار، فصل38، ص118)

2-رسول خدا فرمود: زمانی بر امّت من بیاید که ... قرآن را نمی شناسند مگر به صوت زیبا، و خدا را عبادت نمی کنند مگر در ماه مبارک رمضان... 

(جامع الاخبار، فصل38، ص112)

3-امیر المؤمنین می فرماید:در آخرالزّمان، نزدیک ظهور که بدترین زمان هاست، زنان عریان (بدون حجاب اسلامی) ظاهر می شوند. بدون اجازه ی شوهر، بیرون می روند در حالی که آرایش کرده اند و خودشان را به نامحرم ارائه می دهند. (این گونه زنان) از دین خارج اند، در فتنه داخل می شوند، به سوی لذّت ها شتاب می کنند، به شهوت رانی تمایل دارند، محرّمات خدا را حلال می شمارند، همیشگی هستند در جهنّمی که خلاصی ندارد. 

(مَن لا یَحضَرُهُ الفَقیه، ص 311)

4-رسول خدا فرمود:زمانی فرا می رسد که شکم های مردم، خدایشان باشد و زنان آن ها، قبله ی آن هاست... باقی نمیماند از ایمان مگر اسمش، و نه از اسالم مگر رسمش، و نه از قرآن مگر درسش و مسجد های آن ها آباد و قلب های آن ها خراب است...

 (جامع الاخبار، فصل38، ص118)

5- امام صادق می فرماید: زن ها ملبّس به لباس کفّار و مزیّن به زینت جبارین می شوند... تمکین از شوهر نمی کنند و وفا ندارند. کسب شوهرها در مخارج آن ها کفاف نمی دهد. از شوهرها طلاق می خواهند و... مردها به زن ها و زن ها به مردها شبیه می شوند... 

(چشم به راه روشنی، به نقل از سفینه النّجاه، علایم ظهور)

6- رسول خدا فرمود: زمانی که... حلال می شمارند مال یتیم را، و کم فروشی در مقدار و مبلغ می کنند و حلال می شمارند شراب خواری را و حلال می شود رشوه خواری به اسم هدیه و...

(بحارالانوار، علائم الظهور، ص24).

7- رسول خدا فرمود: مرد از زنش اطاعت کند و از مادرش سرپیچی کند. به رفیقش خوبی کند و به پدرش جفا کند... مرد ها حریر پوشند و اَخد کنند (رابطه ی پنهانی با نامحرم داشته باشند)، زنان مغنیه (رقّاص و ترانه خوان) و اسباب و وسایل موسیقی و میگساری فراهم نمایند و زنا زیاد شود پس در این وقت منتظر باشید باد سرخ و فرورفتن به زمین و مسخ شدن و...

(وسایل، باب تحریم الغنا، ص566) 

8-رسول خدا فرمود: بیاید در امّت من، مردانی که زن هایشان بر مرکب ها سوار شوند در حالی که خود را شبیه به مردان نموده اند.

(نوادر الدّهور، ج1، ص114)

9- رسول خدا فرمود: زمانی بر مردم می آید که صبرکننده بر دین خود، مانند کسی است که آتش سرخ شده را بر دست خود گرفته... 

(چشم به راه روشنی به نقل از جامع الاخبار)

10- زن هایی هستند که پوشیده اند با این که عریانند (لباس های آن ها چسب و بدن نماست). مردان را به خود جلب می کنند و خودشان هم به مردها تمایل دارند. این گونه زن ها به بهشت وارد نمی شوند و بوی بهشت به مشامشان نمی رسد

(مستدرک حاکم، ص 136، نقل از رسول خدا)

چاره چیست؟ 

چاره فقط انتظار است امّا انتظار، دست روی دست گذاشتن نیست، وای وای بیهوده و در خانه نشستن هم نیست، به در حیاط آمدن هم نیست، سرکوچه ایستادن هم نیست، در خارج از شهر، به استقبال آمدن است! منتظر واقعی و زمینه ساز ظهور کسی است که در جهت برنامه و هدف امام زمان

حرکت کند. چنین انتظاری خودش، فرج است و گشایش در زندگی ( انتظار الفَرَجِ مِن الفَرَجِ، بحار االنوار، ج52، ص122) چه عمرمان به ظهور برسد و چه نرسد