انسان با نگاه و عقل ژرف نگرخود هر خلقت و اتفاق این جهان به جنبه ای برای خویش تعبیر می کند، از افتادن برگی از درخت تا زلزله هایی هرزگاهی اتفاق می افتد، یا نعمت هایی که به او می رسد و شاید هم نرسد(البته به برداشت خودش) قبول شدن در رشته ای دانشگاهی یا مرگ عزیزان...
یکی از این مثال ها همین رعد و برق که ساده از آن می گذریم که به تعبییر قرآن (سوره روم آیه 24) هم می تواند مایه ترس باشد و هم امید؛ بعضی از آن می ترسند و برخی آن را نشانه باران می بینند، بارانی که می بارد و زمین مرده را حیات دوباره می بخشد.
هر خلقت و اتفاق می تواند از نعمات و آیات او باشند. اگر جنبه مثبت آن را به فکر و اندیشه خود هدیه دهیم مانند باران رحمت خداوندی که می تواند به زندگی حیات و نور و تازگی امید بخشد. اما جزای آنکه از یک حادثه یا نعمت جز غر زدن و بدبینی و جزع و فزع نمی بیند همان ترس و ناراحتی و بد احوالی خودش و اطرافیانش است.
معجزه نگاه انسان نیک اندیش .... و ویرانگری انسان بد اندیش
بیا از امروز نیک اندیش باشیم همه چیز را از در رحمتش وارد خانه دل و اندیشه کنیم.